Grinniken, part III

Tiki een half uur aan de CTG; ik wacht geduldig

Vandaag mocht ik weer, jippie, naar het ziekenhuis en naar de grinnikoloog. Deze keer was het een vrouw, wat eigenlijk niet veel voor komt in de grinnikologie, is mij opgevallen. Er werd weer een hartfilmpje van Tiki gemaakt en die probeerde de banden van mijn buik af te trappelen. Lukte uiteraard niet. Ik zelf had ondertussen gemene kiespijn. Ik was er vanmorgen mee naar de tandarts gegaan, maar meer dan een noodvulling is op dit moment niet mogelijk, want het wordt een wortelkanaalbehandeling en dat kan niet met Tiki in mijn buik. Dus terwijl ik hevig verlangde naar grote hoeveelheden paracetamol, omdat er een zenuw in mijn mond onder protest aan het afsterven is, werd mijn bloeddruk gemeten en te hoog bevonden. Volgens mij kwam dat echt door de kiespijn. Tot nu toe is mijn bloeddruk steeds prima geweest, vandaar dat ik me daar niet zo druk om maakte.
Met Tiki was gelukkig alles goed; het allerbelangrijkste natuurlijk. Echter werd er ook wat eiwit in mijn urine gevonden en omdat ik nogal veel vocht vast houdt, werden er vervolgens voor alle zekerheid nog 4 buisjes bloed afgenomen en nog meer urine en dat werd direct onderzocht. Dit wordt gedaan in verband met het risico op onder andere zwangerschapsvergiftiging. Gelukkig bleek er niets aan de hand te zijn, maar ik was wel weer drie uur zoet in het ziekenhuis voor die paar onderzoekjes. En Tiki maakt echt nog steeds geen aanstalten om er uit te komen. Het begint een beetje voorspelbaar te worden; afwachten dus maar weer.

Op een dag is echter de hele wereld verrast en verschijnt Tiki ineens. En anders, nou, dan zit ik vrijdag weer op die lekkere luie stoel bij dat CTG apparaat. Geduld is een Tiki-zaak.