Mama zijn is mooi

Daar ben ik weer met een korte update. Eigenlijk hebben jullie nog een keizersnee verhaal van me te goed. Hoewel ? Misschien beter om die sappige details achter wege te laten ? Ik wil namelijk ook niemand ontmoedigen...

Het moederschap is iets moois. Ik dacht al zoiets, had al een vermoeden, maar maak het nu zelf mee en het is veel mooier dan ik had gehoopt. Mijn wereld bestaat nu dan wel ineens uit "goe-goe", spuugbelletjes, poepluiers, tepelkloven en het zwitsalgeurtje. Ik heb nooit een spuuglapje bij de hand als Troy begint te spugen en Troy vind het natuurlijk prachtig om die net schone luier vol te poepen. Mijn buik is nog steeds niet helemaal herstelt van de keizersnee en ik ben nog vaak erg moe. Maar als Troy dan naar me lacht is er niets mooiers op aarde en zijn alle zorgen even vergeten. Hij is echt een ontzettend lief en makkelijk ventje, met wel heel duidelijk een eigen willetje. Gelukkig maar; er mag best een beetje pit in zitten. Hij begint nu veel te lachen en is vaker wakker en brabbelt al volop. Apetrots lacht ie na een lange "goeoeoeoeoeoeh". Ook heeft ie zijn vuistjes ontdekt en is lekker aan het sparren in de lucht of geeft Tijgetje een flinke hengst op zijn speelkleedje.

En ik; ik heb het nergens anders meer over dan over de dagelijkse vorderingen van mijn kind. Vond ik altijd zo raar van moeders, maar ja, dit is nu ook mijn wereld. Ik ben mama en de allertrotste ! Ik vind mijn zoon natuurlijk ook de mooiste van allemaal.

Er zijn nieuwe foto's ! KLIK hier of op de foto. Ook heel mooi !