Mamadag

Vandaag was het mijn eerste echte moederdag. Een bijzondere ervaring. Een jaar geleden zat Troy nog veilig in mijn buik en nu maakt hij de wereld onveilig. Nee, ik zeg het verkeerd; de wereld lijkt onveilig nu Troy rond kruipt en begint te staan. Hij trekt zich al op aan tafels, stoelen, de spijltjes van de box, hij klimt de trap op en begint met ondersteuning zijn eerste stapjes te zetten. Superstoer en trots dat hij er bij kijkt ! Maar ook elke dag valpartijen, tranen met tuiten en de eerste blauwe plekken op zijn lijfje zijn een feit. Het ergste is; ik probeer hem uiteraard te behoeden, in ieder geval voor ernstig letsel, maar elke keer dat ie wel valt, en vooral als het hard gaat, voel ik het ook en wie weet nog wel harder dan Troy.
Hij is zo lekker ondernemend, maar af en toe hou je je hart vast. Ik ben blij dat je er naar toe kunt groeien dat ze op een dag 16 zijn en te veel gas geven op hun opgevoerde brommertjes; dan hou je pas echt je hart vast.
Ja, het was effe geleden dat ik heb geschreven. De wil is er, maar de tijd ontbreekt. Mijn peuter houd me de hele dag zoet en er is te weinig tijd in een dag om alles gedaan te krijgen wat er in het huishouden moet gebeuren. Ik neem aan dat andere moeders en vaders dit fenomeen wel kennen. Als ik dan ’s avonds eindelijk afgepeigerd op de bank plof is er alleen nog maar energie over voor een beetje apathisch naar de beeldbuis staren en heel burgerlijk (shock) naar "densing wiz de sters" kijken. Ik ben voor Barbara en Marcus, ben benieuwd of ze straks winnen. Ja dus, weten we inmiddels. Leuk !
Anyway, Internetten komt dus weinig meer van en beperkt zicht tot huizenjacht (nog steeds, maar ik heb al wel een eigen kamer dus het gaat vooruit) en mail checken. Mijn sociale leven ligt op zijn gat en niet uit desinteresse, maar pure uitputting. Mijn persoonlijke verzorging moet er ook regelmatig onder lijden, dus ik heb voor moederdag dan ook een ladyshave gekregen. Subtiele hint ? Ach, mijn snor en borsthaar zijn al weer in een leuk vormpje getrimt.
Als moeder krijg ik dan ook wel iets bijzonders terug voor al die ontberingen: de stralende lach van mijn 11 maanden jonge zoon en geloof me, daar kan niets tegen op. Zo’n lach met 8 tandjes en waarbij hij geregeld over mij heen kwijlt, maar dat mag allemaal. Troy kan ook lekker schaterlachen en kletsen in zijn brabbeltaaltje. Ook prachtig is het als hij met veel kabaal en enthousiasme naar me toe komt kruipen als ik vraag:"Kom je naar mama ?" En zijn gegiechel als ik met hem "Densing wiz de sters" nadoe en met hem door de kamer dans, hem de lucht in gooi (dat moet dan de lift voorstellen) plus luidkeels meezing.
Ik mag dan wel moeder zijn geworden, maar ik had nog geen plannen om nou ineens normaal te gaan doen.

Vandaag dus Mammiedag. Troy heeft zijn mama en oma mee uit eten genomen bij de Pannekoekenbakker in Heusden (toch redelijk normaal, maar laat mij in de waan). Mama moest betalen natuurlijk, maar ik trek het later wel van zijn zakgeld af, gna gna. Het was erg leuk in ieder geval. Troy had het vreselijk naar zijn zin; al die mensen en kinderen, al die indrukken. Hij zat ook met iedereen te flirten. Contact maken is voor Troy geen probleem. Hij kreeg een kleurplaat en potloodjes en samen hebben we lief zitten kleuren, zoals je op de foto kunt zien.

Troy gebruikt de potloden nog als een hamer, maar oefening baart kunst en … ja, op moederdag kan deze opmerking niet uitblijven;...kinderen….
Tot binnenkort ! Wanneer blijft altijd een verrassing, maar ik probeer zo rond Troy zijn verjaardag ook even van me te laten horen.

Liefs Boriginal en Troy