FRIS HET NIEUWE JAAR IN

Allereerst iedereen de beste wensen voor 2006 ! Het wordt een succesjaar, ik voel het aan mijn badwater. Uiteraard zijn we 2006 fris gewassen begonnen. Troy gaat graag in bad. Echter lag hij vorig jaar nog redelijk stil; dit jaar spettert hij mama door en door nat. En een lol ! Heerlijk, maar ik ben voorbereid en uitgekleed tijdens Troy zijn bad. (Ja, zijn ook foto’s van, ligt er aan wat jullie betalen…)
Het mooie badeendje zwom onder de kerstboom overigens, met dank aan oma, die de kerstman had getipt. De jaarwisseling hebben Troy en ik heelhuids doorstaan. Ik heb de jaarwisseling bij mijn moeder doorgebracht in een het zeer gespannen plaatsje Heusden. Gespannen, want dit jaar is daar de postcode loterij gevallen. Mijn moeder had geen loten, anders had ze zeker een leuk bedragje gewonnen. Als troost hebben we een staatslot gekocht en vet gewonnen: 25 euro ! A.s. dinsdag voor de herkansing, we hebben onze prijs weer vergokt aan nieuwe loten. Geld maakt niet gelukkig, maar het helpt wel, laten we eerlijk zijn. Dus massaal duimen graag. Vol bijgeloof eindigt mijn lot op 13, brengt geluk. Mijn vorige lot eindigde op 77 en dat was geen vetpot, dus omdat alles averechts loopt in mijn leven moet dan volgens Murphy’s wetgevingen die 13 nu mijn geluksgetal zijn. We zullen zien…
Maar goed, back to 2005, de laatste avond…
Troy was fris gewassen, tandjes gepoetst en lag om half negen lief te slapen, ik had er geen kind aan. Echter in Heusden houden ze van vuurwerk; daar kan menig grote stad jaloers op zijn wat daar werd afgestoken. Dat begon ’s morgens al, dus mijn moeder had heel wijs de brievenbus dichtgemaakt met een blok hout. Vroeger stopten ze wel eens rotjes bij ons door de brievenbus, weet ik nog, dus geen overbodige maatregel hier. Sommigen hadden al een behoorlijk voorschotje op hun postcodeloterijprijsje de lucht in geknald in ieder geval, nog voordat het nieuwe jaar ingeluid kon worden. Een jaar geleden zat ik in mijn T-shirtje op een warm strand in Nieuw Zeeland naar een vuurwerkshow te kijken….zucht…Troy zwom nog veilig in mijn buik… Heimwee naar verre stranden…
Enfin, Troy sliep aanvankelijk door het hartstochtelijk geknal heen, maar mijn kind is natuurlijk niet gek, dus werd hij om half twaalf wakker, op tijd voor het grote feest; zijn eerste jaarwisseling.
Hij vond het vuurwerk gelukkig niet eng. Bij het aftellen had ik Troy in mijn armen. Een goed begin van het nieuwe jaar. Vanuit het slaapkamerraam van oma heeft hij geboeid gekeken naar het kleurrijke lichtspel. Zijn eerste oud en nieuw; een mijlpaal ! GELUKKIG NIEUW JAAR !
En op 1 januari was het dan zover; de postcodeloterij prijs werd bekendgemaakt en uitgereikt. Ondanks dat mijn moeder geen lot had, besloten we toch een graantje mee te pikken van de festiviteiten. Er stond een grote tent en er waren een aantal artiesten en bovenal; gratis hotdogs, daar doen we het voor.

Jan Smit

Weer een mijlpaal: Troy heeft voor het eerst Jantje Smit gezien ! Nu ben ik persoonlijk niet zo’n fan van dat soort volksmuziek, maar de sfeer was erg gezellig en Troy vond het prachtig. Hij zat op mijn schouders, dus hij had het beste uitzicht. Een vriendin van mijn moeder had vier loten en die was dus erg blij met haar prijs. We waren ook erg blij voor haar. Zij is een leuk mens, dus ze verdient het echt.
Ook heb ik Hennie Huisman en Martijn Krabbé nog gezien toen ik met mijn fototoestel inzoemde…
Wel apart; die mensen bestaan toch alleen op TV ? Ik heb Hennie Huisman als kind al eens de hand geschud in het Efteling theater. In de goede oude Playbackshow-tijd. Er werden daar voorrondes gehouden geloof ik. Mijn moeder wilde een foto maken van mij en Hennie, maar haar camera weigerde dienst, dus ik kan het niet bewijzen. Hennie werd wel erg ongeduldig kan ik me herinneren en mijn moeder maar zenuwpezen met die camera, zonder succes. Maar nu dus een herkansing met mijn eigen camera...Jippie !
Inmiddels schijnen er al mensen in psychotherapie te zijn gegaan omdat ze niet weten wat ze met het geld wat ze hebben gewonnen moeten doen. Als ik psychotherapeut was dan wist ik het wel; Bagwhannie herboren.
Maar ja, ik klaag niet; mijn hoofdprijs lacht me iedere dag vrolijk toe met vier hagelwitte tandjes. Dat is onbetaalbaar en daar kan geen miljoen tegen op. Toch nog steeds graag massaal duimen a.s. dinsdag…

Troy en ik op miljoenenjacht