Eindelijk ben je er lief mens . Welkom Troy (foto's)

Een uur geleden, zo om half acht is een lief jongetje geboren. Het werd een keizerinnen snede en een mooie grote zoon.
Een overwinning, een groot geluk, een kind wat alle liefde van zijn moeder en velen met haar zal krijgen.
Vandaag is Troy geboren, huilend schrijf ik dit alles op, want van de emotie kan ik de letters niet vinden.
Hij ligt nu op de kinderafdeling en ze heeft hem nog niet kunnen vasthouden, ze is nu op weg naar haar zoon op dit moment. Gelukkig heeft ze hem wel alvast even mogen zien, maar aanraken is nog mooier.
Lieve mensen hier, later zal ze zelf wel wat schrijven, ik probeer zo foto's te maken, maar stoor liever dat mannetje niet, die heeft ook een hele grote bevalling achter de rug.

Liefs allemaal tot straks misschien.
Lydi

Ingeborg had Troy even in haar armen. Vanwege complicaties moest er nog erg voorzichtig gedaan worden. Het is een lief kindje en hopenlijk mag hij straks voorgoed in zijn moeders armen liggen. Het vruchtwater bevatte al meconium en daardoor is het noodzaak om alles goed in de gaten te houden vanwege infecties.
De kinderarts zou zo weer komen kijken, misschien mocht Ingeborg haar kindje zelf voeden, maar dat was nu nog niet toegestaan. Ik probeer zo een foto te plaatsen, is zonder flits, want dat vond ik geen goed plan nu.
Troy jochie ik hou van je vanaf de eerste aanblik, al toen je in je moeders buik zat. Maar de liefde die ik in je moeders ogen zag voor jou, is onmetelijk, onvergetelijk groot.
Liefs allemaal, heb Ingeborg verteld over jullie meeleven in de keizerinnendagen.
Lydi

update wederom!!!

Ingeborg slaapt op dit moment, ze hebben haar een ruggenprik gegeven. Ze had gisteren en vannacht de hele tijd weeën gehad en was totaal uitgeput. Nu ligt ze aan een stevig goedje in het infuus om de weeën nog harder te laten gaan en dank de Tikigod dat ze verdoofd is nu via haar rug.
Ze heeft iets meer ontsluiting op dit moment, maar als dit niet doorzet dan kunnen ze zo een keizersnede doen, ze is nl al verdoofd en er zit een infuusje in haar rug om extra bij te spuiten met verdoving.
Het is een zware dobber voor haar...mensen please stuur al jullie energie even richting Ingeborg en haar kindje.

groet Lydi

31 mei update

Het is niet gelukt gisteren of vannacht, vandaag weer verder met inleiden. Lukt dit niet dan gaan ze een keizersnede doen. Ze had wat koorts en heeft nu anti-biotica.
Laten we hard meedenken aan Borgje, ze heeft een zware dobber.

Liefs Lydi

update

Vanavond is het water gebroken, om de vijf minuten weeen, ze belde zelf tussen de zuchten door.
Het kwam eerst niet op gang overdag, later zo tegen de avond begon het, naar ik het begrepen heb.
Nog niet echt flink ontsluiting, naar laatste nieuws, maar dat kan snel gaan, weten de vrouwen.
Korte update, hopenlijk genoeg voor nu.
veel liefs en sterkte ook voor anderen die nu zitten te bibberen in de zenuwen.

lydi

Tiki komt er aan

Foto bewerkt door Hans

Maandagochtend 30 mei moet ik om 8:00 in het ziekenhuis zijn. Dan wordt er eerst weer een CTG gemaakt van Tiki en mijn bloeddruk wordt gemeten. Daarna wordt er een inwendig onderzoek gedaan en aan de hand daarvan wordt besloten hoe de bevalling het beste kan worden ingeleid. Dit kan met tabletjes of met een gel. Vandaag was mijn bloeddruk weer ietsje hoger, dus om risico's te vermijden wil de gynaecoloog echt niet langer wachten.
Na de tabletjes of gel is het wel afwachten geblazen. Het kan heel snel gaan, maar het kan ook nog zo zijn dat ik pas dinsdag ga bevallen. Niet te voorspellen dus.
Janet, een van mijn beste vriendinnen, is bij de bevalling aanwezig, dus ik wordt moreel goed gesteund. Ook weet ik dat er veel mensen aan me denken morgen en dat is een fijn gevoel.
Op dit moment ben ik uitgeput moe en toch te onrustig om te slapen. Ik ben niet bang voor de bevalling, maar zenuwachtig voor het onbekende en het idee dat ik morgen of uiterlijk dinsdag mijn kindje in mijn armen mag houden lijkt ineens zo onwerkelijk. Ik ben er pas net aan gewend dat ik zwanger ben ! Ik ben topzwaar, het is ook genoeg geweest, maar toch is het ook raar om afscheid te moeten nemen van die dikke bewegende buik. Daar komt iets veel mooiers voor in de plaats uiteraard, maar het blijft iets onwezenlijks hebben. Uiteindelijk is het mijn grote droom en innige wens, die eindelijk in vervulling gaat...

Tiki update

Ik was jullie nog een update verschuldigd. Tiki is nog steeds ondergedoken in mijn enorme buik, dus gisteren ging ik weer naar het ziekenhuis en werd er weer een CTG gemaakt (zie foto van het CTG apparaat hierboven).
Op de foto zie je links de hartslag van Tiki, daarnaast wordt de wee-activiteit of "harde buiken" gemeten, daarnaast op het groene schermpje wordt mijn bloeddruk iedere 5 minuten gemeten en op het papier worden grafiekjes geprint van de eerste twee zaken. Op deze foto is alleen het grafiekje te zien van Tiki, die dus lekker veel beweegt.

Op zich zag alles er keurig uit, alleen was mijn bloeddruk nog steeds te hoog en dit keer had ik geen kiespijn. De grinnikoloog was ineens toch echt een serieuze gynaecoloog en besloot dat ik zaterdag (vandaag) en zondag terug moest komen voor een CTG en als de bevalling niet spontaan start dit weekend dan wordt ik maandag ingeleid. Dit schijnt niets voor te stellen; er wordt wat gel ingespoten wat de weeën op moet wekken en dan maar afwachten wat er verder gaat gebeuren, maar in principe moet ik de rest wel gewoon zelf doen, tenzij er complicaties optreden, maar daar ga ik niet van uit. Tiki ligt er verder goed voor, dus even er uit persen en klaar ! (Zei ik stoer.....)
Ik was aanvankelijk van plan om te bevallen in de kraamkliniek waar ik straks ook de kraamtijd ga doorbrengen, maar dit wordt nu dus het ziekenhuis. Een maf idee.

Vandaag heb ik echter een uur aan het CTG apparaat gelegen, want mijn bloeddruk is nog steeds te hoog en de verpleegster vond Tiki te druk, die gewoon die rare ronde dingen van mijn buik af probeerde te schoppen. Tiki's hartslag is verder prima, dus niets aan de hand. De verpleegster wilde wel dat de dienstdoende gynaecoloog mij nog even zag, maar die was aan het opereren, Na anderhalf uur was ik het zat en vond ik dat ze me maar moesten bellen als er aan de hand van de CTG toch iets niet in orde zou zijn en ze lieten me gaan. Ik voel me niet anders dan gisteren; hooguit iets vermoeider, maar ik had dan ook erg onrustig geslapen en het is erg warm.
Later kreeg ik ook een telefoontje dat alles in orde was bevonden. Morgen weer; het begint saai te worden.
En maandag, tja, een vreemd idee dat die beslissing ineens voor je genomen wordt, maar ik verheug me er wel enorm op om Tiki straks in mijn armen te mogen houden. Ik begin ook wat nerveus te worden natuurlijk; niet precies wetend wat me te wachten staat. Echter; dames met ervaring; op jullie bevallingsverhalen zit ik nu even niet te wachten, die mag je met me delen als Tiki er is en niet eerder !

Dus, voor zover; als Tiki komt cq er is, dan zorgt Beau voor een update op deze log. Sssppannennnd !

Grinniken, part III

Tiki een half uur aan de CTG; ik wacht geduldig

Vandaag mocht ik weer, jippie, naar het ziekenhuis en naar de grinnikoloog. Deze keer was het een vrouw, wat eigenlijk niet veel voor komt in de grinnikologie, is mij opgevallen. Er werd weer een hartfilmpje van Tiki gemaakt en die probeerde de banden van mijn buik af te trappelen. Lukte uiteraard niet. Ik zelf had ondertussen gemene kiespijn. Ik was er vanmorgen mee naar de tandarts gegaan, maar meer dan een noodvulling is op dit moment niet mogelijk, want het wordt een wortelkanaalbehandeling en dat kan niet met Tiki in mijn buik. Dus terwijl ik hevig verlangde naar grote hoeveelheden paracetamol, omdat er een zenuw in mijn mond onder protest aan het afsterven is, werd mijn bloeddruk gemeten en te hoog bevonden. Volgens mij kwam dat echt door de kiespijn. Tot nu toe is mijn bloeddruk steeds prima geweest, vandaar dat ik me daar niet zo druk om maakte.
Met Tiki was gelukkig alles goed; het allerbelangrijkste natuurlijk. Echter werd er ook wat eiwit in mijn urine gevonden en omdat ik nogal veel vocht vast houdt, werden er vervolgens voor alle zekerheid nog 4 buisjes bloed afgenomen en nog meer urine en dat werd direct onderzocht. Dit wordt gedaan in verband met het risico op onder andere zwangerschapsvergiftiging. Gelukkig bleek er niets aan de hand te zijn, maar ik was wel weer drie uur zoet in het ziekenhuis voor die paar onderzoekjes. En Tiki maakt echt nog steeds geen aanstalten om er uit te komen. Het begint een beetje voorspelbaar te worden; afwachten dus maar weer.

Op een dag is echter de hele wereld verrast en verschijnt Tiki ineens. En anders, nou, dan zit ik vrijdag weer op die lekkere luie stoel bij dat CTG apparaat. Geduld is een Tiki-zaak.

Tiki kom er eens uit !

Vandaag ben ik met Tiki weer naar de Grinnikoloog gegaan. Hetzelfde onderzoek als de vorige keer; CTG-tje, echootje, inwendig onderzoek en deze keer voor alle zekerheid ook urine- en bloedtest. Alles is goed, niets aan het handje, maar nog geen ontsluiting noch andere tekenen dat Tiki zin heeft om het daglicht te aanschouwen. Mama heeft er genoeg van. Tiki, kom er eens uit ! Ongehoorzaam vanaf de eerste tel; lijkt nu al op mij ! Ik ben echt topzwaar nu en wil mijn kindje in mijn armen kunnen sluiten.
Als er niets gebeurd, dan moet ik woensdag weer op audiëntie bij de grinnikoloog en dan maar weer afwachten. Jullie horen het wel, of eerder; lezen...

Grinnikoloog

Vandaag zijn Tiki en ik samen met vriendin en bijna-tante Janet, bij de gyneacoloog geweest. Er is een korte echo gemaakt en een inwendig onderzoek. Dat laatste is wat minder plezierig, maar zoals ik zelf al vermoedde zat alles nog potdicht; geen ontsluiting dus noch andere voortekenen. Ook al is dit mijn eerste keer, toch schijn je dat als vrouw toch wel te herkennen en aangezien ik nog niet het idee had dat er al voortekenen waren was dit voor mij geen verrassing.

Daarna was het de bedoeling dat er een CTG werd gemaakt, dit is een hartfimpje. De CTG werd alleen van Tiki gemaakt en van mijn buik om te kijken of er al voorweeën zijn. In een luxe stoel lag ik dus een half uur met riemen om mijn buik en Tiki vond dat maar niets en probeerde die dingen er af te schoppen. Dat was wel grappig. De gyneacoloog was tot de conclusie gekomen dat Tiki wel groot is, maar er geen gevaar is en alles er erg gezond uit ziet. Ook het hartfilmpje was prima; hieruit bleek dat Tiki gelukkig is in mijn buik, gezond actief is en een prima hartslag. Niets aan de hand dus, gewoon rustig afwachten en als ik dit weekend nog niet bevallen ben mag ik maandag weer terug komen en gaan ze weer een CTG maken. In principe mag het nog twee weken duren natuurlijk, dus gewoon weer geduld hebben.


Voorbeeld van de uitslag van een hartfilmpje

Voor diegenen die het nog niet wisten; ik logeer tot de bevalling even bij een vriendin die om de hoek bij de kraamkliniek woont waar ik straks mijn kraamtijd ga doorbrengen. Als de weeën beginnen zal ik tussen het puffen door wel even wat op mijn logje zetten dat het feest gaat beginnen, maar vooralsnog; Tiki vind het wel best en houdt er van mensen te verrassen denk ik. Vast een kind met een goed gevoel voor humor ! Daar gaan we maar vanuit.

Uitgeteld

Vandaag is de dag dat ik ben uitgeteld, zoals jullie ook kunnen zien aan de Tiki meter. Tiki zelf echter trekt zich van dat hele rekensommetje niets aan, grinnikt eens een keer, strekt de armpjes en beentjes, neemt weer te gulzig een slokje vruchtwater en draait nog eens een keer om. Ofwel: Tiki heeft nog geen zin om er uit te komen. Vandaag ga ik dus in overleg met de verloskundige en wordt vermoedelijk doorverwezen naar de gyneacoloog, want Tiki is groot, dus zullen de medici me wel niet te lang meer met mijn dikke buik willen laten rond lopen. Die buik barst dan ook uit zijn voegen. Spannend dus. Je kunt het wel zien: ik heb er mijn buik vol van !

Striae

Buikschilderkunst van Beau
Foto gemaakt door Hans

Ik hou jullie op de hoogte van deze spannende laatste loodjes !

(bijna) Mamadag

Borg met Beau's Buikschilderkunst

Vandaag is het moederdag en ik had graag mijn eigen moeder met een bezoekje willen verblijden, maar ben veel te moe. Ik sleep letterlijk met de laatste loodjes (over de 100 kilo in mijn geval) en heb last van allerlei zwangerschapskwaaltjes. Zo heb ik pijn in mijn rug en hebben mijn knieën veel moeite mijn logge gewicht te dragen en zijn mijn benen en enkels gezwollen met vocht. Ook mijn polsen zitten vol met vocht; ook wel karpaaltunnelsyndroom genoemd. Dat is pijnlijk en lastig met dingen vastpakken. Dit gaat als het goed is straks allemaal weer over, dus gelukkig van tijdelijke aard. Verder heb ik amper kwaaltjes gehad, dus ik mag absoluut niet klagen. Ik waggel nu wel rond als een eend, want Tiki is al keurig ingedaald, dus benen over elkaar gaat niet meer.
En last but no least: Ik heb sinds een week dagelijks huilbuien om niets. Om een voorbeeld te geven: iemand zei laatst tegen me dat het erg mooi weer was om de was lekker buiten te hangen, dus begon ik te huilen. Logisch toch ? Ik heb er ook geen controle over en vaak kan ik het eerste half uur dan ook niet meer stoppen met snikken. Hormonen; mensen willen me laten geloven dat dit normaal is in dit stadium. Okidoki dan ! Gaat ook wel weer over.
Verder is opruimwoede een understatement en komt opruim-agressie al wat meer in de buurt, maar ontbreekt me de energie om daar constant aan toe te geven. Schijnt ook niet goed te zijn.Om die reden doe ik dan ook vandaag de hele dag helemaal NIETS, althans, niets waar ik moe van wordt, dus bankhangen, film kijken, lezen, internetten, dat soort dingetjes mogen wel. De kans om een dag lang niets te doen is natuurlijk nihil zodra ik straks echt moeder ben, dus geniet ik er nu nog maar van.
Het leuke is dat zodra ik rust neem, Tiki lekker ondernemend wordt en lekker in mijn buik begint te woelen. Ik vind dat een heel bijzonder en ook een gezellig gevoel, wat ik straks wel erg zal missen. Maar daar staat tegenover dat ik heel binnenkort Tiki in mijn armen kan houden. Ik ben benieuwd naar hoe Tiki er uit ziet, de kleur ogen, wat voor geluidjes hij/zij maakt en ook al zijn alle vingertjes en teentjes op de echo al geteld; ik wil dat juist dolgraag in het echt doen. Ik verheug me er enorm op !
Tja, het kan elk moment gebeuren, maar het is nog niet zover, want ik heb nog geen wee gevoeld. Uiteraard hou ik jullie op de hoogte.
Een fijne moederdag !

Daar zijn we weer !

Ja, mijn blog lag even verdacht stil. Dat komt omdat ik sinds de landing in de Hollandse sneeuw gruwelijk veel te regelen had. Nu ben ik er nog niet, maar er is een wiegje en kleertjes voor Tiki, dus nu alleen nog woonruimte. Tijdelijk logeer ik bij mijn vader, maar het is erg klein, dus kan niet voor heel lang, maar ik heb wel een dak boven mijn hoofd natuurlijk. Ik zit nog ouderwets gezellig in te bellen, dus ik hou het even kort, maar alles gaat goed, ook in de buik !